Jonassen, Wilson & Cole, Ernest, Honebein ve Labow'a göre Oluşturmacı Öğrenme İlkeleri
Jonassen (2003) bir çok eğitimcinin oluşturmacılığı, sınıf ortamlarındaki uygulamaların geliştirilmesi için kullandığını belirtir. Bu uygulamalardan çıkardığı ilkeler şunlardır:
· Öğrenmenin uygun olduğu bağlamları kullanan gerçek yaşam ortamları yaratılmalıdır;
· Gerçek yaşam sorunlarını çözme yaklaşımlarının üzerine odaklanılmalıdır;
· Öğretmen bu sorunları çözen stratejileri çözümlemeli ve denetlemelidir;
· Çok yönlü simge girdileri ve bakış açıları sağlanarak kavramsal ilişkileri vurgulanmalıdır;
· Öğrenme amaçları üzerinde anlaşılmalı dayatılmamalıdır;
· Değerlendirme kişisel analiz aracı olarak kullanmalıdır;
· Öğrenenlerin dünyanın çok yönlü görüş açılarını anlayabilmelerini sağlamak için araçlar ve ortamlar yaratılmalıdır;
· Öğrenme içsel olarak öğrenen tarafından kontrol edilmeli ve sürdürülmelidir
· Öğrenmenin uygun olduğu bağlamları kullanan gerçek yaşam ortamları yaratılmalıdır;
· Gerçek yaşam sorunlarını çözme yaklaşımlarının üzerine odaklanılmalıdır;
· Öğretmen bu sorunları çözen stratejileri çözümlemeli ve denetlemelidir;
· Çok yönlü simge girdileri ve bakış açıları sağlanarak kavramsal ilişkileri vurgulanmalıdır;
· Öğrenme amaçları üzerinde anlaşılmalı dayatılmamalıdır;
· Değerlendirme kişisel analiz aracı olarak kullanmalıdır;
· Öğrenenlerin dünyanın çok yönlü görüş açılarını anlayabilmelerini sağlamak için araçlar ve ortamlar yaratılmalıdır;
· Öğrenme içsel olarak öğrenen tarafından kontrol edilmeli ve sürdürülmelidir
Jonassen (A.e.) öğretme için, oluşturmacılık uygulamaları olarak değerlendirdiği ilkeleri belirlemiştir. Bu ilkelerle bilgi oluşturmanın nasıl kolaylaşacağını göstermeye çalışmıştır.
· Gerçekliğin çok yönlü simgeleri sağlanmalıdır;
· Gerçek dünyanın karmaşıklığını ortaya konmalıdır;
· Kopyalamaya değil bilgi oluşturmaya odaklanılmalıdır;
· Bağlam içinde, soyutlamadan gerçek görevler verilmelidir;
· Önceden belirlenmiş öğrenme düzenleri değil, gerçek yaşam ve olay temelli ortamlar sağlanmalıdır;
· Özgün uygulamalar desteklenmelidir;
· İçerik ve bağlamla ilintili bilgilerin oluşturulmasına olanak verilmelidir;
· Bilginin işbirliği içinde toplumsal anlaşma yoluyla oluşturulması desteklenmelidir.
Murphy (1997) Wilson & Cole’dan oluşturmacılık kavramlarını içeren bilişsel öğrenme modellerinin tanımlarını alıntılar. Bu tanımlardan oluşturmacılığa özgü bazı kavramları çıkarabiliriz:
· Öğrenme, zengin gerçek sorun çözme ortamlarına yakınlaştırılmalıdır;
· Öğrenme için akademik bağlamlara karşın gerçek bağlamlar yaratılmalıdır;
· Öğrenenin kontrolü sağlanmalıdır;
· Hatalar öğrenenlerin anlamasına yönelik geri bildirim düzenekleri olarak kullanılmalıdır.
· Gerçekliğin çok yönlü simgeleri sağlanmalıdır;
· Gerçek dünyanın karmaşıklığını ortaya konmalıdır;
· Kopyalamaya değil bilgi oluşturmaya odaklanılmalıdır;
· Bağlam içinde, soyutlamadan gerçek görevler verilmelidir;
· Önceden belirlenmiş öğrenme düzenleri değil, gerçek yaşam ve olay temelli ortamlar sağlanmalıdır;
· Özgün uygulamalar desteklenmelidir;
· İçerik ve bağlamla ilintili bilgilerin oluşturulmasına olanak verilmelidir;
· Bilginin işbirliği içinde toplumsal anlaşma yoluyla oluşturulması desteklenmelidir.
Murphy (1997) Wilson & Cole’dan oluşturmacılık kavramlarını içeren bilişsel öğrenme modellerinin tanımlarını alıntılar. Bu tanımlardan oluşturmacılığa özgü bazı kavramları çıkarabiliriz:
· Öğrenme, zengin gerçek sorun çözme ortamlarına yakınlaştırılmalıdır;
· Öğrenme için akademik bağlamlara karşın gerçek bağlamlar yaratılmalıdır;
· Öğrenenin kontrolü sağlanmalıdır;
· Hatalar öğrenenlerin anlamasına yönelik geri bildirim düzenekleri olarak kullanılmalıdır.
Paul Ernest (1994) de radikal ve sosyal görüşlerden kaynaklanan oluşturmacı ilkeleri belirler:
· Öğrenenin önceki oluşturduklarına karşı duyarlılık ve dikkat;
· Öğrenenin yanlış kavramlarına ve hatalarına yardımcı olacak öngörülü bir öğretim;
· Üstbilişsel’e ve öğrenenlerin kendilerini stratejik olarak düzeltmesine dikkat;
· Amaçların öğrenen için önemi, öğrenen ve öğretmen amaçlarının ikililiği bilinci;
· Toplumsal bağlamların öneminin bilinci.
· Öğrenenin önceki oluşturduklarına karşı duyarlılık ve dikkat;
· Öğrenenin yanlış kavramlarına ve hatalarına yardımcı olacak öngörülü bir öğretim;
· Üstbilişsel’e ve öğrenenlerin kendilerini stratejik olarak düzeltmesine dikkat;
· Amaçların öğrenen için önemi, öğrenen ve öğretmen amaçlarının ikililiği bilinci;
· Toplumsal bağlamların öneminin bilinci.
Honebein (1996) oluşturmacılık temelli öğrenme ortamlarının yedi ilkesini belirler:
· Bilgi oluşturma süreciyle ilgili deneyimler yaratılmalı;
· Çok yönlü görüş açıları için ilgi ve deneyimler yaratılmalı;
· Öğrenme uygun ve gerçek bağlamların içine yerleştirilmeli;
· Öğrenme sürecinde sahiplik ve söz hakkı desteklenmeli;
· Öğrenme toplumsal deneyimler içine yerleştirilmeli;
· Sunum-Simgelerin çok yönlü kullanımlarını desteklenmeli;
· Bilgi oluşturma süreci
Toplumsal oluşturmacılar için önemli bir kavram da scaffolding’tir. Buna yönlendirici yardım da diyebiliriz. Bu kavram öğrenciyi önceden bildiğinden yola çıkarak öğrenilecek olana yönlendirmeye işaret eder. Vygotsky’ye göre öğrencilerin sorun çözme yetileri üç kategoriye ayrılır:
· Öğrenenin yapamayacakları
· Öğrenenin yapabileceği
· Öğrenenin yardımla yapabileceği
Yönlendirici yardım, normal olarak öğretmenin yardımı olmaksızın öğrencilerin yapamayacakları görevleri öğrenenin yapmasına olanak vermektedir. Uygun bir öğretmen yardımı, bireysel gelişimlerinin en üst noktasında işlev görmelerini sağlayabilir. Bu nedenle, yönlendirici yardım, oluşturmacı öğrenme ve öğretmede önemli bir özelliktir.
· Bilgi oluşturma süreciyle ilgili deneyimler yaratılmalı;
· Çok yönlü görüş açıları için ilgi ve deneyimler yaratılmalı;
· Öğrenme uygun ve gerçek bağlamların içine yerleştirilmeli;
· Öğrenme sürecinde sahiplik ve söz hakkı desteklenmeli;
· Öğrenme toplumsal deneyimler içine yerleştirilmeli;
· Sunum-Simgelerin çok yönlü kullanımlarını desteklenmeli;
· Bilgi oluşturma süreci
Toplumsal oluşturmacılar için önemli bir kavram da scaffolding’tir. Buna yönlendirici yardım da diyebiliriz. Bu kavram öğrenciyi önceden bildiğinden yola çıkarak öğrenilecek olana yönlendirmeye işaret eder. Vygotsky’ye göre öğrencilerin sorun çözme yetileri üç kategoriye ayrılır:
· Öğrenenin yapamayacakları
· Öğrenenin yapabileceği
· Öğrenenin yardımla yapabileceği
Yönlendirici yardım, normal olarak öğretmenin yardımı olmaksızın öğrencilerin yapamayacakları görevleri öğrenenin yapmasına olanak vermektedir. Uygun bir öğretmen yardımı, bireysel gelişimlerinin en üst noktasında işlev görmelerini sağlayabilir. Bu nedenle, yönlendirici yardım, oluşturmacı öğrenme ve öğretmede önemli bir özelliktir.
Nunes de (1996) Lebow’dan oluşturmacılık çerçevesinde hazırlanacak ders planlarına yönelik aşağıdaki beş ilkeyi alıntılamaktadır:
· Bazı eğitim uygulamalarının öğrenen üzerinde olumsuz etkileri vardır, bunların ortadan kaldırılmasına aracılık etmek.
· Özerklik ve ilgililik için destek sağlayan bağlamlar yaratmak.
· Öğrenme etkinliği içine öğrenme nedenleri dahil etmek.
· Öğrenene, öğrenme için sorumluluk veren tutumları yücelterek kendini düzenleyen eğitimi desteklemek.
· Yanlışların keşfedilmesini teşvik ederek öğrenenin öğrenme sürecine katılması eğilimlerini güçlendirmek.
· Bazı eğitim uygulamalarının öğrenen üzerinde olumsuz etkileri vardır, bunların ortadan kaldırılmasına aracılık etmek.
· Özerklik ve ilgililik için destek sağlayan bağlamlar yaratmak.
· Öğrenme etkinliği içine öğrenme nedenleri dahil etmek.
· Öğrenene, öğrenme için sorumluluk veren tutumları yücelterek kendini düzenleyen eğitimi desteklemek.
· Yanlışların keşfedilmesini teşvik ederek öğrenenin öğrenme sürecine katılması eğilimlerini güçlendirmek.
No comments:
Post a Comment